Γιώργης Βραχνός: Ένας ταλαντούχος δημιουργός με πολύχρονη και διεθνή εμπειρία

Ο Γιώργης Βραχνός (yorgisvrachnos) ξεκίνησε την ενασχόλησή του με την Τέχνη σε πολύ μικρή ηλικία, παρακολουθώντας μαθήματα ζωγραφικής, σχεδίου, κεραμικής και γλυπτικής σε διάφορα τμήματα του Εικαστικού Σχολείου της Δημοτικής Επιχείρησης Πολιτιστικής Ανάπτυξης Καλαμάτας (ΔΕΠΑΚ). Μετά το Λύκειο και την ολοκλήρωση της στρατιωτικής του θητείας, βρέθηκε στη Μεγάλη Βρετανία, όπου φοίτησε στο τμήμα της γλυπτικής του Πανεπιστημίου του East London (1999-2002).

Ακολούθως, μετέβη στις ΗΠΑ και σπούδασε (με υποτροφία και στις δυο περιπτώσεις) ζωγραφική (2005-2009) και χαρακτική (2009-2013) στην φημισμένη σχολή τέχνης Art Students League της Νέας Υόρκης, με καθηγητές τους γνωστούς καλλιτέχνες Knox Martin, George Cannata, Charles Hinman και Bill Scharf, μεταξύ άλλων. Το 2009, ως υπότροφος του Fantasy Fountain Fund, παρακολούθησε το θερινό πρόγραμμα ζωγραφικής του Marchutz School of Fine Arts, στο Aix-en-Provence της Γαλλίας, απ’ όπου αποφοίτησε με άριστα.

Στη συνέχεια, το 2016, έγινε δεκτός στο Μεταπτυχιακό πρόγραμμα Creación Artística Contemporánea της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου της Βαρκελώνης και αποφοίτησε (με άριστα), με εξειδίκευση στο σχέδιο. Έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις εντός και εκτός Ελλάδος και έχει παρουσιάσει έργα του σε δύο ατομικές εκθέσεις (2004 και 2011), ενώ τον ερχόμενο Δεκέμβριο θα έχει την ευκαιρία να δείξει έναν μεγάλο αριθμό έργων –που να αντιπροσωπεύουν μερικές από τις πολλές, και συχνά, αντιφατικές πτυχές των δραστηριοτήτων του – με τρόπο  ιδιαιτέρως πρωτότυπο.

Ο Γιώργης Βραχνός αναφέρει στο Magda’s Magazine: «Έχοντας ως εφαλτήριο την εμπειρία που αποκόμισα μετά από οκτώ χρόνια έντονης δραστηριοποίησης στο πολυπολιτισμικό περιβάλλον που προσφέρει η Νέα Υόρκη, και χρησιμοποιώντας ως κύρια αναφορά τις αισθητικές κατακτήσεις της Σχολής της Νέας Υόρκης των δεκαετιών ’40,  ’50 και ’60, η δουλειά μου χαρακτηρίζεται από μια άφοβη, μη σοβαροφανή και ενθουσιώδη διάθεση. Ζητούμενο είναι έννοιες όπως η αμφισημία, η αντιφατικότητα, το παράλογο και το μυστήριο, να συνδυάζονται είτε υπαινικτικά, είτε ως προφανείς σχηματικοί ή χρωματικοί συλλογισμοί, σε ένα αβαθές, δυνάμει ατέρμονο, ζωγραφικό πεδίο.

Η παράλειψη αναγνωρίσιμων παραστατικών στοιχείων είναι σκόπιμη. Δίνοντας την ίδια έμφαση και μέριμνα στην σχεδιαστική και χρωματική ενορχήστρωση της σύνθεσης, και απενοχοποιώντας, ταυτόχρονα, τον ρόλο του υποσυνείδητου ή του τυχαίου ως ευπρόσδεκτα και αναπόσπαστα συστατικά της δημιουργίας και εξέλιξης του έργου, αποζητώ την ευκταία ελευθερία που επιτρέπει την αυτοσχεδιαστική προσέγγιση και διαχείριση της ιδιοσυγκρασιακής, υβριδικής ζωγραφικής που συγκροτούν το έργο μου».

Πότε αντιληφθήκατε ότι θέλετε να γίνετε καλλιτέχνης;

Δεν το αντιλήφθηκα ακριβώς. Ούτε το αποφάσισα κάποια στιγμή συνειδητά. Ήταν, κατά κάποιο τρόπο, αναπόφευκτο, καθότι δεν είχα πολλές εναλλακτικές ενασχολήσεων που να ήταν ταυτόχρονα πνευματικές και χειρωνακτικές και οι οποίες θα μπορούσαν να με γλιτώνουν από την υπερβολική, εγγενή μου ενεργητικότητα και τον τρόμο της ανίας.

Από την Καλαμάτα στη Νέα Υόρκη, το Λονδίνο, την Aix-en-Provence στη Γαλλία, τη Βαρκελώνη, τη Μελβούρνη… μετά από τόσο λαμπρές σπουδές ποιο θεωρείτε πως είναι το σπουδαιότερο που αποκομίσατε;

Το σπουδαιότερο είναι πως ισχυροποιήθηκε η πεποίθησή μου πως τίποτε δεν παίζει τόσο ρόλο στην εξέλιξη ενός ατόμου όσο η συνέπεια και η προσήλωση στο όραμα που θέτει κανείς για τον εαυτό του

Είχατε την τύχη να έχετε δασκάλους μεγάλους καλλιτέχνες όπως ο Knox Martin, ο George Cannata, ο Charles Hinman και ο Bill Scharf, τι είναι αυτό που θυμάστε από τον καθέναν; τι σας δίδαξαν;

Πόσο εύκολο είναι για έναν καλλιτέχνη να ζει στην Ελλάδα;

Ο βιοπορισμός για τον καλλιτέχνη είναι παντού, όχι μόνο στην Ελλάδα, σχεδόν αδύνατος. Ειδικά όταν αυτός δεν είναι διατεθειμένος να συμβιβαστεί σε σημείο που να αισθάνεται ότι προδίδει το όνειρό του.

Η τέχνη έχει σύνορα;

Ναι. αλλά όχι γεωγραφικά. Και αυτά είναι οι ιεροί, αυστηροί κανόνες που την διέπουν. Χωρίς αυτούς, δεν μπορείς να παίξεις.

Πώς θα χαρακτηρίζατε τη δουλειά σας;

Θα τη χαρακτήριζα εσωστρεφή και ενδοσκοπική, υποκρινόμενη την εξωστρεφή. Και οπωσδήποτε βιωματική

Σε ποια εποχή και ποιο καλλιτεχνικό ρεύμα θα θέλατε να έχετε βιώσει;