Ο Νίκος Γιώργος Παπουτσίδης επιστρέφει με την «Τρόπαιον Ίστημι»
Δυναμικό comeback μετά από 8 χρόνια αποουσίας από τις γκαλερί πραγματοποίησε ο Νίκος Γιώργος Παπουτσίδης, ο οποίος μας παρουσιάζει την τελευταία του δουλειά στον Εικαστικό Κύκλο Sianti. Τα εγκαίνια της έκθεσής του αποτέλεσαν πόλο έλξης για το φιλότεχνο κοινό της πόλης
Ο Νίκος Γιώργος Παπουτσίδης, μετά από μία απουσία οκτώ χρόνων από τις γκαλερί, επιλέγοντας να εκθέτει τα έργα του, λόγω των μεγάλων διαστάσεών τους, σε δημόσιους χώρους όπως το Γκάζι, ο Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών, το Μουσείο Μαραθωνίου Δρόμου, το Ζάππειο Μέγαρο επέστρεψε με τη νέα του δουλειά στον Εικαστικό Κύκλο Sianti.
H έκθεση του με τίτλο «Τρόπαιον Ίστημι» αποτέλεσε πόλο έλξης για το φιλότεχνο κοινό. Τα γλυπτά -τρόπαια, ενθύμια μνήμης , θαύμασαν και σχολίασαν καταξιωμένοι εικαστικοί, πολιτικοί συλλέκτες, επιχειρηματίες και φιλότεχνοι, γεμίζοντας ασφυκτικά την γκαλερί.
Στην δυναμική και συνάμα συγκινητική ομιλία του, ο συγγραφέας, κριτικός τέχνης και καθηγητής Μάνος Στεφανίδης θέτοντας το ερώτημα τι είναι η γλυπτική του Νίκου Γιώργου Παπουτσίδη, έδωσε την εξής απάντηση: «Είναι η προσπάθεια κατασκευής μικρών, αυτόνομων κόσμων που να εντάσσονται αρμονικά αλλά και να ξεχωρίζουν εμφαντικά μέσα στον μεγάλο, άπειρο κόσμο. Να φαίνονται τα βράδια από τους περιπατητές της σελήνης, τονίζοντας ότι μετά τον Χαλεπά, τον Τάκη, τον Κουλεντιανό και τον Ζογγολόπουλο, ο Νίκος Γιώργος Παπουτσίδης , είναι αντάξιος διάδοχός τους».
O ίδιος μιλώντας για αυτή την ενότητα της δουλειάς του αναφέρει χαρακτηριστικά: «Tα τρόπαια είναι μικρά μνημεία. Μνημεία -ενθύμια μνήμης περισσότερο, να θυμίζουν την αγωνία και την εμμονή για την ολοκλήρωση του έργου που θέλεις να τελειώσεις αλλά δεν μπορείς, δεν ξέρεις πως! Ενός έργου όχι απαραιτήτως εικαστικού αλλά προσωπικού, κοινωνικού, συναισθηματικού, πνευματικού.
Μνημεία αναθηματικά να θυμίζουν ποσό συγκλονιστική πρέπει να είναι η κάθε φευγαλέα στιγμή. Κάθε ένα από τα τρόπαια είναι μια αντίσταση στην καθημερινότητα, τη ρουτίνα, τη βαρεμάρα. Ανασταίνουν τη δύναμη, το πάθος, τον έρωτα, το θάρρος, την αγωνία».
Λίγα λόγια για τον καλλιτέχνη: O Nίκος Γιώργος Παπουτσίδης γεννήθηκε στο Κάιρο και σήμερα ζει στην Αθήνα.
Σπούδασε στην Αγγλία Περιβαλλοντολογική Τέχνη και Σχέδιο, Τέχνη και Ιστορία Τέχνης. Στη συνέχεια έζησε για πολλά χρόνια στο Παρίσι, όπου συνεργάστηκε με διάφορες γκαλερί.
Δική του επινόηση είναι το Σιδηρογράφημα, ένα είδος τέχνης όπου η ζωγραφική και η γλυπτική παρουσιάζουν ενιαίο έργο πάνω σε λαμαρίνα. Έχει σχεδιάσει είδη γραμμάτων και συνθέσεις με λέξεις και έχει γράψει Οπτική Ποίηση. Ακόμα, δημιούργησε το Ποίημα Αντικείμενο, συνδυασμό εικόνας και λόγου.
Επίσης έχει φιλοτεχνήσει μετάλλια, βραβεία, κοσμήματα, εξώφυλλα δίσκων, αφίσες και υπαίθρια λάβαρα.
Γλυπτά του βρίσκονται στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων (1997), στο Αμερικανικο Κολλέγιο Ελλάδος – ACGart (1997, 2007, 2009), στα γραφεία της ABSOLUT COMPANY, Στοκχόλμη (1999), στο Πολιτιστικό Κέντρο “Μελίνα” (2000), στο Δημαρχιακό Μέγαρο Αθηνών (2003) , στο ΚΑΤ Κηφισιάς (2003), στο Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης Δήμου Ροδίων (2008), στον πολυχώρο πολιτισμού Αθηναϊς (2010), στο Copelouzos Family Art Museum (2012), στο Μουσείο Μαραθωνίου Δρόμου (2013) και στην πρεσβεία της Ιαπωνίας στην Αθήνα (2013).
Έργα του φιλοξενούνται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το 2018 το Διεθνές Αεροδρόμιο Αθηνών “Ελ. Βενιζέλος” υπό την αιγίδα του Μουσείου Μαραθωνείου Δρόμου οργάνωσε έκθεση διάρκειας έξι μηνών με ενότητα έργων του σχετικά με το Μαραθώνειο Ιδεώδες.
Υπαίθρια μόνιμα εγκατεστημένα γλυπτά του υπάρχουν στην Τεχνόπολη-Γκάζι (1999), στο Φισκάρδο της Κεφαλλονιάς (2001) , στην Ιθάκη (2001), σε πλατεία του Δήμου Κηφισιάς (2003), στο Ηρώον του Δήμου Παλαιού Φαλήρου (2005), στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Αθηνών (2007), σε κεντρικά σημεία της πόλης της Ρόδου (2008), στο Copelouzos Family Art Museum (2012), στην αφετηρία του Μαραθωνίου Δρόμου (2013), στην πρόσοψη νεοκλασικού κτιρίου επί της οδού Σόλωνος 6 (2013) και σε βιομηχανικό κτίριο στο Μαρκόπουλο Αττικής (2014).